• LinkedIn
  • Join Us on Google Plus!
  • Subcribe to Our RSS Feed

Σειρήνες του δάσους

6:26 π.μ. // by apothesi1

Δεν αγγίζομαι από αυτό που μου δίνει χαρά
δεν ορίζομαι από αυτό που μου δίνει φως
Αγγίζομαι από αυτό που με κάνει να αγαπάω
αγαπάω αυτό που με κάνει να πονέσω
Σειρήνες του δάσους οι ψίθυροι σου το μυαλό ματώνουν...
μα εγώ μικρό παιδί θέλω μονό να ακούω το ρεφρέν
Το τέλος ποτέ…
Σε ένα δάσος με δέντρα φαντάσματα και σκιές για καρπούς
εγώ πάντα τους γεύομαι σαν αυτούς που ανέφελα μου έδινες
Δεν με ενδιέφερε ποτέ η γεύση τους μα το χέρι που τους προσέφερε
δεν με πίκρανε ποτέ η γεύση τους μα το χέρι που τους προσέφερε