Δεν αγγίζομαι από αυτό που μου δίνει χαρά
δεν ορίζομαι από αυτό που μου δίνει φως
Αγγίζομαι από αυτό που με κάνει να αγαπάω
αγαπάω αυτό που με κάνει να πονέσω
Σειρήνες του δάσους οι ψίθυροι σου το μυαλό ματώνουν...
μα εγώ μικρό παιδί θέλω μονό να ακούω το ρεφρέν
Το τέλος ποτέ…
Σε ένα δάσος με δέντρα φαντάσματα και σκιές για καρπούς
εγώ πάντα τους γεύομαι σαν αυτούς που ανέφελα μου έδινες
Δεν με ενδιέφερε ποτέ η γεύση τους μα το χέρι που τους προσέφερε
δεν με πίκρανε ποτέ η γεύση τους μα το χέρι που τους προσέφερε
δεν ορίζομαι από αυτό που μου δίνει φως
Αγγίζομαι από αυτό που με κάνει να αγαπάω
αγαπάω αυτό που με κάνει να πονέσω
Σειρήνες του δάσους οι ψίθυροι σου το μυαλό ματώνουν...
μα εγώ μικρό παιδί θέλω μονό να ακούω το ρεφρέν
Το τέλος ποτέ…
Σε ένα δάσος με δέντρα φαντάσματα και σκιές για καρπούς
εγώ πάντα τους γεύομαι σαν αυτούς που ανέφελα μου έδινες
Δεν με ενδιέφερε ποτέ η γεύση τους μα το χέρι που τους προσέφερε
δεν με πίκρανε ποτέ η γεύση τους μα το χέρι που τους προσέφερε